4. Sosyal Öğrenme Teorisi
Sosyal Öğrenme kuramcıları inşacı öğrenme prensiplerini kabul etmekle beraber öğrenme sürecinin sosyal ögelerinin de olması gerektiğini savunurlar. Öne çıkan üç kuramcı var; Lev Vygotsky, Albert Bandura ve John Seely Brown.
4.1. Lev Vygotsky 1896 - 1935 Sosyal İnşacılık Kaşifci Öğrenme yaklaşımının öğretmen ve sınıfı ikinci plana iten yaklaşımına itiraz eden Vygotsky, öğrenme sürecinde öğretmenin aktif olduğunu, sınıf ortamının da çeşitli öğrenme materyallerinin yanında lisan, kültür tarihi gibi bilişsel araçlar ve bunların sosyal çevresini sunduğunu savunur. Zone of Proximal Development adını verdiği süreçte öğrencinin tek başına yapamadığı şeyleri ilk önce öğretmeniyle yaparak daha sonra tek başına yardım almadan yapabildiğini dolaysıyla öğretmenin süreçte aktif olarak yer alması gerektiğini savunur. Vygotsky çalışmalarında dil ve düşünce arasındaki ilişkiyi incelemiş kendi tezini geliştirmiştir. Piaget nin üstünde durduğu çocukların egosantrik monolog tarzındaki konuşmalarının yanında içsel konuşmalarda gözlemlemiş ve bireylerde konuşma ve düşüncenin farklı kaynakları olduğu kanısına varmış. Kendisinin bilişsel gelişim öncesi olarak tanımladığı dönemde düşüncenin sözsüz içsel bir etkinlik iken dilin objeleri temsil eden sembollerden ziyade objelerin özelliklerini ifade eden sözcüklerdir der. yaklaşık iki yaşına kadar düşünce ve dil birbirinden bağımsızdır. İki yaşından sonra dil ve düşünce karşılıklı bağımlı hale gelir ve düşünceler söze, dolaysıyla da monologlar da içsel konuşmalara dönüşür. Vygotsky Piaget den farklı olarak çocuğun 2 yaşından sonraki gelişiminde dilin kısmende olsa etkili olduğuna inanır. Egosantrik konuşmaların çocuk için kişisel rehber olduğunu ve zamanla içselleştiğini savunur. Vygovtsky çocuğun anlaşılmadığını hissettiğinde, dinleyecek kimsenin olmaması veya başka şeylerle meşgul olmaları durumunda egosantrik konuşmaların yok olduğunu gözlemlemiş ancak yeteri kadar araştırılmamış olması nedeniyle çıkarsamalar yapmak aşırı yorum olur. Vygotsky nin görüşleri sınıf ortamına dört prensip çerçevesinde yansıtılabilir. 1. Öğrenme ve gelişme sosyal ve işbirlikçi bir eylemdir. 2. Yardıla Gelişme Zonu: Ders programları öğretmenin yardımıyla ilk tecrübeleri yaşamasına fırsat verecek şekilde düzenlenebilir. (Zone of proximal develeopmet) 3. Sınıf etkinlikleri gerçekliğe dayalı olmalı ve gerçek hayata uyarlanabilmeli 4.Öğrenme eve, okul dışına da taşar dolaysıyla öğrenme etkinlikleri öğrenme ortamlarıyla ilişkili olmalı. |
4.2. Albert Bandura (1925 - ) Gözlemsel Öğrenme
Bir modeli izleyerek bir beceri, bir işlem, bir strateji veya işi taklit ederek öğrenme şeklidir. Açıkça bir ders niteliği taşımayabilir, hatta model olan kişi bir öğretim aracı olduğunu bilmiyor olabilir. Bandura bu modeli bilgi işleme süreci olarak tanımlar. Bandura davranışçı görüşle bilişsel görüş arasında bir köprü olarak görülür. Süreci Etkileyen Faktörler :
|